Żywioł, zło i niedźwiedzie albo „Na Wodach Północy" Iana McGuire'a

Anglia, 1859 rok. Nadmorskie miasteczko, z którego wypływają statki na połowy wielorybnicze. Na jednym z nich, Ochotniku, jako lekarz okrętowy zatrudnia się Patrick Sumner, który w nieprzyjemnych okolicznościach opuścił armię po powstaniu Sipajów w Indiach, gdzie również służył jako lekarz. Ochotnik wypływa w morze i choć początkowo rejs przebiega spokojnie, to później dochodzi do gwałtu i morderstwa pewnego chłopca, a Wody Północy okazują się niebezpiecznym terenem, na którym bardzo wielu ludzi, nawet tych silnych, może zostać pozbawionych życia. Tym samym wyprawa, która z początku wydawała się spokojnym rejsem, zmienia się w walkę o przeżycie, i to walkę z nie tylko jednym zagrożeniem.

„Anna In w grobowcach świata" Olgi Tokarczuk, czyli o tym, co po nas zostanie

Czekałam na taką powieść od czasu Krótkich wywiadów z paskudnymi ludźmi Wallace'a - mówię poważnie, od skończenia tamtej książki czułam deficyt trudnej, wymagającej długich rozmyślań prozy. I w końcu jest! Anna In w grobowcach świata - zapewne najlepsza książka, jaką ostatnio przeczytałam. 

Jest miasto. Miasto, będące metaforą świata, w którym wszystkie jego elementy są odzwierciedleniami elementów naszej rzeczywistości, skupionymi jak w soczewce; miasto, pnące się w górę i w górę, a w jego głąb nie dochodzą słoneczne promienie, z biegiem lat, w miarę budowania kolejnych pięter nasilała się jego alergia na słońce. Zastępują je białe jarzeniowe lampy i kolorowe neony. Na samej górze mieszkają ojcowie, zaś na samym dole są grobowce, czyli zejście do krainy umarłych. A w mieście mieszka Anna In, In Anna, dobra, silna i czuła, wojowniczka i opiekunka, której domeną jest wszystko, co żywe. Postanawia zstąpić do grobowców, aby spotkać się ze swoją siostrą, panią rządzącą w świecie zmarłych. Dlaczego, co ją tam ciągnie, co każe wejść do miejsca, z którego już wyjścia nie ma?

Gdy „Polska odwraca oczy", Justyna Kopińska jej te oczy otwiera

Polska odwraca oczy to zbiór szesnastu reportaży Justyny Kopińskiej, z których część, choć nie wszystkie, były wcześniej już publikowane, przyznaję jednak, że ja, stroniąca raczej od prasy, nie czytałam ich wcześniej i dopiero teraz miałam możliwość zapoznania się z tymi wstrząsającymi historiami.

Kopińska porusza tematy bardziej znane, na przykład w reportażu Spokojny sen Anny, opowiadającym o Mariuszu Trynkiewiczu, zabójcy czterech chłopców i o jego usprawiedliwiającej go żonie, czy też historię tłumaczki, która wyjechała pracować podczas szkolenia ratowników medycznych do Kaliningradu i została tam zgwałcona (Elbląg odwraca oczy). Oprócz tego książka zawiera reportaże na mniej znane tematy, jak Karmel, opowiadający historię Szymona, księdza geja, który po odejściu z zakonu popełnił samobójstwo (dlaczego? i jak duży miała na to wpływ homofobia w Kościele katolickim?).

„Trzej muszkieterowie" Aleksandra Dumasa (ojca) albo zachwytów siedem

Trzej muszkieterowie to powieść tak znana i dobra, że nakręcono na jej podstawie, jak podaje Wikipedia, 21 ekranizacji, wliczając seriale, mini-seriale oraz filmy animowane. O powieści Aleksandra Dumasa (ojca) słyszał chyba każdy, a na dodatek większość ludzi zdaje sobie choć trochę sprawę z tego, o czym ona jest, że opowiada o przygodach czterech przyjaciół i dzieje się we Francji. Książka Dumasa, wydana po raz pierwszy w roku 1844, aby oprzeć się zębowi czasu i być nadal wznawianą w XXI wieku, musiała po dziś dzień wzbudzać liczne zachwyty. Na czym one polegały, że zdecydowały o niesłabnącym powodzeniu powieści?

„Tam" Nataszy Goerke albo Nepal biedny, trudny i piękny

Nie da się nie zauważyć, że obecnie literatura azjatycka przeżywa w Polsce rozkwit: wydawane jest nie tylko coraz więcej książek z Dalekiego Wschodu, ale także coraz więcej książek opowiadających o tym rejonie świata. Wszyscy coraz chętniej sięgają po publikacje dotyczące Japonii, Chin czy Korei Północnej, jednak niektóre kraje, mimo wielkiego bumu na Azję, nadal pozostają po sferą czytelniczego zainteresowania bądź w najlepszym razie trzymają się na samym marginesie tej strefy. Takim krajem jest własnie Nepal - przyznaję, że sama znam tylko jedną książkę, która w całości byłaby poświęcona temu kraju, i jest to właśnie Tam autorstwa polskiej pisarki (także poetki), nominowanej do Nagrody Nike za powieść 47 na odlew, Nataszy Goerke, która wyjechała do Nepalu w latach 80. i znalazła tam drugi dom.

Tam jest w całości poświęcone Nepalowi, nie jest to jednak reportaż, a raczej nie jest to wyłącznie reportaż. Tam to specyficzna książka niepoddająca się klasyfikacjom, połączenie reportażu i wspomnień autorki z Nepalu, okraszone fragmentami dotyczącymi historii tego kraju, opisami rzeczywistości w nim, fragmentami bardziej eseistycznymi i licznymi przemyśleniami autorki. Ponadto książka zawiera jeszcze parę historii o ludziach znajomych autorce i te historie, które ci jej opowiedzieli.